Άλλη μια σχολική χρονιά φτάνει στο τέλος της.

Γύρω µας όλα αλλάζουν, µε ταχύτητες δυσανάλογες της ανθρώπινης αίσθησης και της ανάγκης µας για το οικείο, το ασφαλές και το γνώριμο.

Οι φιγούρες των μαθητών και των δασκάλων με το πέρασμα του χρόνου αρχίζουν να ξεθωριάζουν. Αλλά μεταξύ ζωής και ονείρου, η φιγούρα του δάσκαλου/λας, που μας άγγιξε την ψυχή μένει βαθιά ριζωμένη. Η κυρία Ρίτσα, η κυρία Ανθούλα….